« یاران آخرالزمانی | حی علی خیرالعمل » |
هوالحق
بین مجلهها خبری از “داستان همشهری” و “بزنگاه” نیست. از کتابدار سؤال میکنم، جواب سربالایی حوالهام میکند. تاریخ روی جلد مجلهای را نگاه میکنم مربوط به چهار ماه قبل هست! بااینحال برمیدارم بالاخره کاچی بعض هیچی است! بهمحض رسیدن به خانه شروع میکنم به ورق زدن مجله برای براندازی اولیه و انتخاب مطلبی که سر فرصت بخوانم؛ اما وسط یکی از صفحهها چیزی توجهم را جلب میکند؛ خوانندهای در حال گرفتن جایزه است آنهم از جشنواره فجر! نکته قابلتوجه ظاهر آقای خواننده است؛ درواقع موهای بلند و مجعدی که تابهحال در عمرم از هیچ زنی سراغ نداشتم چه رسد به مرد! بارها پیشآمده که به این مسئله فکر کردم اما حکمتش را نفهمیدم، اینکه چرا بعضی از هنرمندان سعی دارند یک تیپ و فرم خاصی داشته باشند. مثلاً یکی موهای بلند میگذارد آنیکی تا ته میزند. ریش و سبیل هم که الا ماشاءالله. بعضیها را که میبینی یادی از کُنتهای سده هیجده میلادی میکنی! و عدهی دیگری هم زدهاند روی دست عرفای قرن دو و سه هجری، مثل همان خوانندهای که ذکرش رفت! خانمها هم که از آقایان کم ندارند با مدلهای مختلف آرایش صورت و برگزاری شوهای لباس! آنهم در جشنوارهها که رونق دیگری مییابد. آیا ظاهر متفاوت آنها برای اثبات برتر بودنشان است؟ آیا در ذهن آنها هنر متاعی بادآورده برای جلبتوجه و ارضاء حس خودکمبینی است؟ به نظر میرسد این سبک و سیاقها نهتنها با روح ایرانی اسلامی ما سازگاری ندارد بلکه ابزاری برای ترویج مدل و سبکهای غربی بین جوانها است. حالآنکه در بینش و اندیشه یک مسلمان هنر ودیعهای الهی است تا هنرمند با بهکارگیری آن روح آدمی را تعالی بخشد و پیوندی میان انسان و خدا ایجاد کند. سفارشهایی که در مورد خوشصدا بودن مؤذن و قاری قرآن شده مهر تأییدی بر این مطلب است. هدف تلاش برای هدایت به سمت حقیقت است نه فریب انسانها با تظاهر و تفاخر! پس آنچه به یک هنرمند ارزش و اعتبار میبخشد شکل و شمایل عجیبوغریب نیست، بلکه روح دردمندی است که به مشکلات پیرامون خود بیاعتنا نیست و تلاش میکند با زبان هنر به بیان آن بپردازد. ظاهر موقر و دلنشین چنین شخصی بیانی است از درون متناسب و موزون او که ریشه در ذهن و اندیشهاش دارد. بدون شک کلید محبوبیت هنرمند در بین مردم، صمیمت و صداقتی است که وی با مخاطبان خود دارد نه چیز دیگری. امید است هنرمندان ما با درک جایگاه ویژه و نقش مهم خود در جامعه رویکردی بهتر از این برگزینند و بیش از این بازیچهی دست غربزدگان نگردند.
شهید آوینی:
« هنرمند باید اهل درد باشد و این درد نه تنها سرچشمه زیبایی و صفای هنری، بلکه معیار انسانیت است .
آدم بی درد هنرمند نیست که هیچ، اصلا انسان نیست»
و
« پاک بودن را دست کم نگیرید کار هنرمند آیینگی ست.»
فرم در حال بارگذاری ...